"Sempre imaxinei que o Paraíso sería algún tipo de biblioteca" (Jorge Luís Borges)
14.8.08
XX Regata do Albariño
(Preme sobre o álbum para velo máis grande)
Unha nova ocasión para o deporte, a competición, o disfrute e o espectáculo.
Porque de todo esto hai nunha regata de dornas.
Eu, que son novata nesto, non disfruto especialmente coa navegación porque probablemente son moi terrícola, pero aprecio no que vale a marabillosa visión de máis de trinta barcos de vela no mar, con esa vela tan carácterística ¡e tan bonita!
E na miña cabeza danza o poema de Cunqueiro que Amancio Prada musicou de maneira tan acaída:
Si miña señora á i-alba de Arousa beilar,
poñereille, belida, un ventiño no mar.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Poñereille unha frauta e máis un reiseñor
e unha longa soedade coma a da mar maior.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Na illa de Cortegada poñereille un galán
por pastor de mareas co seu remo na man.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Poñereille unha gaita no bico da ría
e unha abelaneira no medio do día.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Esto era Arousa. O mar de Cambados.
Eles e elas: namorados do mar.
O de menos... gañar ou non.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
2 comentarios:
Fermoso poema do que nunca me decatara, e mira que a min me gusta Amancio.
Fernando
Eso é porque ti atendes ó importante: os barcos, a organización, a túa dorna... Así que algo nos tiña que quedar a aqueles que só admiramos o espectáculo e disfrutamos de tanta beleza.
Espero que che gustaran as fotos.
Olga
Publicar un comentario