Primavera e poesía, van da man

Así o creo. E non me parece casual que se celebre o Día da Poesía ¡o día que comeza a primavera!
Non. Non pode ser casualidade.
Coa primavera saúdoamos un novo ciclo que comeza: estamos de estrea.
O cuco é o encargado de traela, de anunciala. Así o confirma o refraneiro popular :

Canta o cuco, tempo enxuto

Cando canta o cuco, logo ven o grao ó suco

E, cando falo do cuco, ademáis de oir o seu canto (cucú-cucú...) oio o fermoso poema de Manuel María.
Ledo, verde, primaveral:

O cuco, cuco, cuqueiro.
O cuco, cuco, cucón.
¡Madrugón e cantareiro!
¡Cantareiro e madrugón!
Óise pola carballeira
o vello cuco souril
ó nacer a Primaveira
entre o Marzo e o Abril.
¡O vello cuco, cucou
e moito máis cucará!
¡O cuco non me capou
e nunca me capará!
Polas mañás ben cediño
o cuco canta "cú-cú".
¡Como o teño por veciño
eu trato ao cuco de tu!

E, xa sei que o cuco ten mala sona. Que ten sona de langrán e perguiceiro. Pero, pensade que, non sempre é verdade todo canto se di.
E logo, ¿non vos parece traballo abondo traer a primavera e a poesía?

Para saber máis do cuco, mira esto e máis esto.